^Back To Top
  
  
  

Suszone owoce zamiast słodyczy

WPROWADZAMY DO JADOŁOSPISU SUSZONE OWOCE 

 

POSTARAJMY SIĘ ABY W DOMU SŁODYCZE ZASTĘPOWAĆ SUSZONYMI OWOCAMI…….

 

Suszone owoce to prawdziwy zastrzyk zdrowia. Zawarte w nich witaminy, minerały, zdrowe tłuszcze, przeciwutleniacze, a także błonnik pokarmowy wpływają korzystnie na rozwój organizmu i wzmacniają odporność i ogólne samopoczucie dziecka. Poznaj 5 suszonych owoców, których nie może zabraknąć w jego diecie.

Czy suszone owoce są zdrowe dla dziecka?

Oczywiście, że tak. Wystarczy uzmysłowić sobie, czym tak naprawdę są suszone owoce. To po prostu owoce świeże, które zostały odwodnione w naturalnym procesie suszenia np. suszenia na słońcu lub w suszarkach mechanicznych. W wyniku tego procesu z suszonego owocu zostaje usunięta woda a większość wartości odżywczych ulega koncentracji. W efekcie w mniejszej porcji owocu suszonego znajduje się więcej składników odżywczych takich jak węglowodany, błonnik, niektóre witaminy, mikroelementy, a także cukier.

Cukier w suszonych owocach a dieta dziecka

To właśnie rzekoma duża zawartość cukru w owocach jest jedną z przyczyn, która w pewnym sensie zniechęca rodziców do włączania suszonych owoców do diety dziecka. Niektórzy dietetycy uważają nawet, że suszone owoce powinny być wykluczone z diety dziecka ze względu np. na ich szkodliwe działanie na zęby. Co ciekawe, nie ma dla tego twierdzenia żadnego naukowego uzasadnienia. A korzyści zdrowotne, jakie wiążą się z jedzeniem suszonych owoców, znacznie przewyższają ich nieudowodnione “negatywne skutki”.
Suszone owoce np. takie jak śliwki mogą oferować potencjalne korzyści zdrowotne dla jamy ustnej i zębów — oczyszczające działanie błonnika, polifenole, które ma działanie przeciwdrobnoustrojowe, a także niską fermentowalność ze względu na wysoką zawartość sorbitolu.

 

Jakie korzyści dla zdrowia dziecka daje spożywanie suszonych owoców?

Suszone owoce oprócz wybornego smaku oferują również wiele cennych składników odżywczych – witamin i mikroelementów, które pozwalają dziecku właściwie się rozwijać i wzmacniają jego układ odpornościowy. Oto kilka najcenniejszych zalet spożywania suszonych owoców.

Zapewniają energię.

Suszone owoce to przede wszystkim zdrowe i wartościowe źródło energii tak potrzebnej do rozwoju i wzrostu. Słodkie rodzynki, morele czy wyśmienite daktyle oferują dziecku błonnik, białko, cynk, żelazo, dzięki którym może być aktywny i zdrowy przez długi czas.

Wzmacniają odporność.

Składniki zawarte w suszonych owocach mają właściwości przeciwzapalne i przeciwutleniające. Regularne spożywanie owoców pomaga wzmocnić naturalną odporność niemowlaków i małych dzieci.

Zapobiegają zaparciom.

Suszone owoce ze śliwkami na czele to bogate źródło błonnika pokarmowego, który może być przydatny szczególnie małym dzieciom. Wspiera wypróżnianie i zapobiega pojawieniu się tak częstych w tym wieku zaparć.

Korzystnie wpływają na układ trawienny.

Suszone owoce (np. rodzynki) zawierają również dużo dobrych bakterii wspomagających zdrowie układu trawiennego i budowanie mikroflory jelitowej. W rodzynkach znajduje się między innymi błonnik, kwasy fenolowe i kwas winowy, które działają podobnie jak probiotyki. Tego typu właściwości mają również suszone śliwki i daktyle czy figi.

Zapobieganie anemii.

Suszone brzoskwinie są bogatym źródłem żelaza, które odgrywa istotną rolę w produkcji hemoglobiny we krwi. Spożywanie suszone owoców może zapobiegać pojawianiu się anemii u małych dzieci.

Kiedy wprowadzić suszone owoce do diety dziecka?

  • Przyjmuje się, że suszone owoce można podawać dziecku po ukończeniu 7 miesięcy. Na początku suszone owoce powinniśmy wprowadzać w formie pasty lub proszków, aby zminimalizować ryzyko zadławienia.
  • Dzieci starsze między 2-3 rokiem życia mogą spożywać owoce, które będą pokrojone na mniejsze kawałki np. suszone śliwki i daktyle czy niewielkie rodzynki. Aby uprościć dzieciom rozgryzanie, można wcześniej suszone owoce namoczyć, żeby były bardziej miękkie i łatwiejsze do strawienia.
  • Mniej więcej w okolicach 4-5 roku życia można podawać dzieciom całe suszone owoce, ale trzeba sprawdzać, czy właściwie je przeżywają i przegryzają je

Jakie suszone owoce bardzo sprowadzać do diety dziecka

1. Rodzynki

Rodzynki prawdopodobnie są jednym z najpopularniejszych owoców, które spożywane są przez małe dzieci. Niewielkie rozmiary oraz miękka i łatwa do żucia konsystencja sprawia, że chętnie dodajemy je do wszelkiego typu płatków czy jogurtów. Rodzynki można potraktować jak słodką i zdrową alternatywę dla cukierków.
Rodzynki, czyli suszone winogrona, zawierają sporo żelaza, miedzi, fosforu, magnezu, potasu i manganu. Okazuje się, że rodzynki mogą również mieć działanie przeciwpróchnicze. Zmniejszają ilość bakterii w jamie ustnej i w tym samym redukują ryzyko powstania próchnicy. Błonnik, który jest zawarty w rodzynkach, stymuluje ruchy jelit i tym samym zapobiega zaparciom.

 

2. Daktyle

Rozpływająca się w ustach konsystencja daktyli i karmelowy smak jest uwielbiany przez dzieci. Oprócz słodyczy oferują przede wszystkim zastrzyk energii i mikroelementów. Owoce palmy daktylowej są cennym źródłem fosforu, wapnia magnezu, potasu i cynku. Ich największą wartością jest natomiast spora dawka żelaza. Regularne spożywanie daktyli zapobiega anemii i niedoborze żelaza u dzieci. Oprócz tego są cennym źródłem kwasu foliowego oraz witamin a grupy B witamina K.

3. Suszone morele

Suszone morele niesiarkowane to bogactwo błonnika pokarmowego, potasu miedzi, żelaza, a także witaminy E i niacyny. Wszystkie te składniki są niezbędne na etapie wzrostu i rozwoju dziecka. Morele warto wprowadzić do diety szczególnie z uwagi na wysoką zawartość witaminy A, która korzystnie wpływa na zdrowie oczu.

 

4. Suszone śliwki

Suszone śliwki pozwolą przede wszystkim na zwalczenie zaparć u małych dzieci, ale to nie jedyna zaleta tych owoców. Przede wszystkim zawierają dużo przeciwutleniaczy, fenoli, które mają właściwości antyoksydacyjne, czyli chronią błony komórkowe dziecka przed uszkodzeniem przez wolne rodniki. Warto również wspomnieć o stosunkowo dużej zawartości witaminy C, która bierze udział w wielu procesach zachodzących w organizmie, a także pomaga chronieniu układu odpornościowego dziecka.

 

 

SZTUKA PICIA WODY

SZTUKA PICIA WODY

mgr inż. Anna Taraszewska, Instytut Żywności i Żywienia

 

Do czego woda jest potrzebna naszemu organizmowi? Czy rzeczywiście wszyscy musimy wypijać minimum 1,5 l płynów dziennie? Dlaczego lepiej pić systematycznie i małymi łykami, niż rzadko i „jednym haustem"? Dowiedzmy się też o poważnych skutkach niedoborów wody i o tym, jak uchronić dziecko przed odwodnieniem.

Picie wody można nazwać sztuką – aby wykorzystać wszystkie jej zalety, trzeba umieć ją właściwie pić. Warto znać odpowiedź na podstawowe pytania: ile, kiedy i jak pić, żeby zapewnić sobie lepsze samopoczucie i dobrą kondycję fizyczną. Bez pożywienia człowiek jest w stanie przeżyć ponad tydzień, bez wody – zaledwie kilka dni. Dlaczego tak się dzieje?

Źródło życia

Woda stanowi środowisko dla wszystkich procesów życiowych, które przebiegają w organizmie: wchodzi w skład wszystkich komórek i tkanek – nawet kości i zęby zawierają pewne ilości wody; umożliwia przemieszczanie składników odżywczych i produktów przemiany materii na poziomie komórki i całego organizmu; reguluje temperaturę ciała – organizm pozbywa się nadmiaru ciepła przez parowanie wody, która wydostaje się na

powierzchnię skóry jako pot; dzięki swojej nieściśliwości woda chroni przed uszkodzeniem mózg, rdzeń kręgowy, gałki oczne, płód, a będąc składnikiem mazi w torebkach stawowych, zmniejsza tarcie, zabezpieczając stawy przed uszkodzeniem; jest niezbędna do prawidłowego procesu trawienia – m.in. umożliwia właściwe działanie enzymów

trawiennych oraz jest nośnikiem składników odżywczych wchłanianych z jelit w postaci roztworu lub zawiesiny; wpływa na funkcjonowanie układu oddechowego, ponieważ nawilża wdychane przez nas powietrze – zbyt suche powietrze powoduje wysuszenie błon śluzowych, co z kolei ułatwia drobnoustrojom wnikanie do naszego organizmu.

Kiedy pić?

Uczucie pragnienia, daje nam znać o konieczności napicia się. Jednak uczucie pragnienia jest opóźnione w stosunku do zapotrzebowania naszego organizmu na wodę. Czas upływający od pojawienia się pragnienia i podjęcia odpowiednich działań tzn. wypicia napoju, jego strawienia i zmetabolizowania, jest niekiedy zbyt długi – istnieje wtedy niebezpieczeństwo wystąpienia objawów odwodnienia. A zatem najlepiej „wyprzedzić" moment pojawienia się pragnienia i popijać systematycznie w ciągu dnia wodę czy inne niesłodzone napoje.

Jak pić?

Ważne jest nie tylko kiedy pić, lecz także jak pić. Często zdarza się, że gdy poczujemy pragnienie, szybko zaspokajamy je szklanką wody czy innego napoju, wypijając ją zazwyczaj jednym haustem, i znów „zapominamy" o piciu na jakiś czas. Jest to sposób niewątpliwie skuteczny – udaje nam się przecież zaspokoić pragnienie – ale niestety nieefektywny. Najlepiej pić napoje powoli i małymi łykami. Dzięki temu organizm lepiej przyswoi wypite płyny.

Ile pić?

Wiele czynników wpływa na to, ile płynów należy dziennie wypijać, m.in.: wiek, płeć, okres ciąży i laktacji, temperatura otoczenia i aktywność fizyczna. Wynika stąd, że każdy z nas potrzebuje innej ilości płynów. Szacuje się, że minimalna ilość wody potrzebna naszemu organizmowi wynosi 0,8–1 l na dobę. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca, by dzienne spożycie wody kształtowało się na poziomie 30 ml na każdy kilogram masy ciała.

W Instytucie Żywności i Żywienia opracowano dla ludności Polski normy określające wystarczające spożycie wody (zawartej zarówno w napojach, jak i pożywieniu):

Płeć i wiek Ilość płynów na dzień [w litrach]

Dzieci 1–3 lat 1,3 l

Dzieci 4–6 lat 1,6 l

Dzieci 7–9 lat 1,8 l

Dziewczęta 10–18 lat 1,9–2,0 l

Chłopcy 10–18 lat 2,1–2,5 l

Kobiety > 19 lat 2,0 l

Mężczyźni > 19 lat 2,5 l

Źródło: Normy żywienia człowieka, red. nauk. M. Jarosz, B. Bułhak-Jachymczyk, PZWL, Warszawa 2012.

Skutki niedoboru wody

Zbyt małe spożycie wody prowadzi do różnych zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu.

Przy utracie ok. 3% wody pojawia się uczucie zmęczenia, bóle i zawroty głowy, ogólne osłabienie, przegrzanie ciała. Większa utrata wody prowadzi do zaburzenia funkcji termoregulacyjnych organizmu i do udaru cieplnego. Odwodnienie w granicy 20% zagraża życiu.

Przy długotrwałym niedoborze płynów dochodzi do zaburzeń w pracy wątroby i nerek, co przyczynia się do gromadzenia szkodliwych produktów przemiany materii w organizmie. Dochodzi również do zaburzenia trawienia, gdyż zagęszczenie śliny utrudnia nawilżanie i przełykanie kęsów pokarmowych, a zagęszczenie soków trawiennych

przyczynia się do powstawania stanów zapalnych błony śluzowej żołądka i jelit.

 Do pozostałych następstw niedoboru wody należą m.in. zaparcia, spadek masy ciała, suchość skóry i śluzówek, zaburzenia rytmu serca, zmiany ciśnienia krwi, schorzenia stawów.

Odwodnienie u dzieci

Odwodnienie organizmu często jest skutkiem biegunki bądź wymiotów. Są one szczególnie groźne dla niemowląt i małych dzieci, u których utrata wody może wynieść nawet kilkanaście procent masy ciała dziecka i spowodować bardzo poważne skutki zdrowotne.

W przypadku wystąpienia biegunki czy wymiotów należy więc pamiętać o systematycznym podawaniu dzieciom płynów. Niekiedy wskazane jest również podawanie specjalnych płynów nawadniających, które są wzbogacone w elektrolity, jednak ich stosowanie należy skonsultować z lekarzem.

Dla dobra dziecka warto przestrzegać poniższych zasad:

  1. Dbaj o to, aby dziecko wypijało w ciągu dnia odpowiednią ilość płynów.
  2. W trakcie intensywnej ruchowej zabawy lub zajęć sportowych podawaj dziecku płyny lub przypominaj mu o wypiciu szklanki wody lub innego niesłodzonego napoju.
  3. Zadbaj o to, by do szkoły i na wycieczki szkolne dziecko obowiązkowo brało butelkę wody.
  4. Ucz dziecko i sam też pamiętaj, że nie tylko ilość, ale również jakość wypijanych płynów jest ważna – lepiej pić wodę źródlaną lub mineralną niż kolorowy, słodzony napój.
  5. Pamiętaj, że to czy pijesz wodę i jak to robisz wpływa na kształtowanie prawidłowych zachowań żywieniowych dziecka. Dziecko, które codziennie patrzy na rodzica popijającego wodę źródlaną czy mineralną, samo chętniej wybierze do picia wodę, a nie sztucznie barwione i dosładzane napoje.

Nadmiar płynów?

Nadmiar wypijanych płynów również nie jest dla nas dobry. Skutki nadmiernego spożycia płynów zdarzają się jednak rzadko, gdyż w zdrowym organizmie nadmiar wody jest usuwa i w ten sposób utrzymywany jest prawidłowy bilans wodny. Groźne może okazać się jednorazowe spożycie dużej ilości płynów tzn. takiej, która znacznie przekracza maksymalne wydalanie wody przez nerki wynoszące 600–1200 ml na godzinę.

Najważniejsze zasady

Podsumowując, jeśli będziemy pamiętali o kilku zasadach, to niedobory wody nie powinny

nam zagrażać:

  1. Wypijaj odpowiednią ilość płynów w ciągu dnia tzn. 1,5–2 litry dziennie.
  2. Wodę i napoje popijaj powoli, małymi łykami.
  3. Wodę lub inne niesłodzone napoje popijaj systematycznie – nawet wówczas, gdy nie za bardzo chce nam się pić – dzięki temu nie dopuścimy do strat wody w organizmie.
  4. Pamiętaj o spożywaniu owoców i warzyw, które również są źródłem wody.
  5. W czasie wykonywania aktywności fizycznej popijaj wodę lub inne niesłodzone płyny.
  6. Pamiętaj o piciu płynów nawet wtedy, kiedy jesteś poza domem – warto włożyć butelkę wody do torebki, plecaka lub teczki, bądź postawić ją na biurku w pracy, by w każdej chwili móc sięgnąć po łyk napoju.
  7. Pamiętaj o stałym popijaniu płynów, szczególnie gdy:

 dużo czasu spędzasz w zamkniętych pomieszczeniach (zwłaszcza w czasie sezonu grzewczego),

 pijesz dużo kawy, herbaty lub innych napojów zawierających kofeinę – co prawda na krótko, ale jednak zwiększa ona wydalanie wody z organizmu,

 spożywasz dużo produktów wysokobiałkowych, bogatych w błonnik lub słonych,

 przebywasz w wysokiej temperaturze (nawet jeśli nie czujesz, że jest ci gorąco).

Więcej na www.aktywniepozdrowie.pl

CAŁA POLSKA CZYTA DZIECIOM

Czytanie wszechstronnie rozwija rozwój psychiczny dziecka. Badania naukowe potwierdzają, że głośne czytanie dziecku posiada wiele zalet:

1. Buduje mocną więź między rodzicem a dzieckiem.
2. Tworzy skojarzenie czytania z przyjemnością i poczuciem bezpieczeństwa.
3. Niezwykle stymuluje rozwój mózgu.
4. Przynosi ogromną wiedzę ogólną, rozbudowuje słownictwo.
5. Uczy myślenia, pomaga w rozumieniu ludzi, świata i siebie.
6. Daje kontakt z bogactwem doświadczeń niemożliwych do zdobycia samemu.
7. Rozbudza zainteresowania, rozwija wyobraźnię.
8. Uczy wartości moralnych, wpływa na zmianę negatywnych postaw na pozytywne.
9. Buduje samo uznanie – dziecko czuje się ważne, kochane i coraz bardziej kompetentne.
10. Ułatwia samodzielne czytanie, daje podwaliny w mówieniu i pisaniu.
11. Chroni przed uzależnieniem od telewizji i absorbowaniem w niej antywartości.
12. Uczy nieagresywnych sposobów rozwiązywania problemów i konfliktów.
13. Kształtuje nawyk czytania na całe życie.
14. Jest najlepszą inwestycją w pomyślną przyszłość dziecka.
15. Stymuluje rozwój emocjonalny, rozwija wrażliwość i empatię.
16. Rozwija język i pamięć.
17. Uczy myślenia, poprawia koncentrację.

W jaki sposób przystąpić do pracy poprzez zabawę z książką?

  • Należy czytać codziennie poprzez co najmniej 20 minut. Czas czytania należy dostosować do przedziału wieku dziecka, początkowo może to być krótki tekst. Należy go wydłużać; chodzi jednak o codzienny rytuał czytania. Dobrą porą jest wieczór przed snem.
  • Czytanie ma się kojarzyć z radością - nigdy z przymusem, karą czy nudą. Powinno być wspólnym dokonywaniem odkryć, przeżywaniem tajemnic i wzruszeń; sytuacją, której dziecko nie może się doczekać.
  • Należy czytać książki ciekawe dla dziecka i wartościowe. Jeśli dziecko chce, można i warto kilkakrotnie czytać tę samą książkę czy wiersz.
  • Dziecko ma prawo zadawać pytania, wracać do tej samej strony, rozmawiać na temat czytanego tekstu.


Kryteria wyboru książek do głośnego czytania dzieciom.

Książki powinny być:

1. Ciekawe i znaczące dla dziecka.
2. Napisane ładną i poprawną polszczyzną.
3. Uczące szacunku wobec ludzi, dziecka, innych istot, zwierząt, przyrody, kraju, uznanych norm społecznych i prawa.
4. Rozwijać wrażliwość moralną – nieść jednoznaczny przekaz moralny ukazując i promując wzorce właściwych zachowań: uczciwości, życzliwości, empatii, altruizmu, przyjaźni, miłości, odpowiedzialności, itp. – nie mogą demoralizować.
5. Powinny chronić wrażliwość i zdrowie psychiczne dziecka – nie straszyć, nie wzbudzać niepokoju i poczucia zagrożenia – czytając zawsze należy brać pod uwagę wiek i wrażliwość dziecka.
6. Nie powinny utrwalać szkodliwych stereotypów kulturowych, rasowych, nawet jeśli są podawane w niewinnej lub humorystycznej formie: że dzieci można bić, że macocha jest zła, że wyśmiewanie innych świadczy o poczuciu humoru, itp.
7. Budujące pozytywny stosunek do świata i wiarę w siebie.

Zadbajmy, by czytanie dla dziecka było zawsze radością – będzie nią wówczas, gdy będzie słuchało i uruchamiało wyobraźnię w ramionach bliskiej osoby.

Głośne, codzienne, 20-minutowe czytanie, to najlepsza inwestycja w przyszłość naszych dzieci.

W jaki sposób zachęcać dzieci do picia wody?

Mamo! Nie chcę pić wody! Wolę oranżadę!" - to najczęściej słyszy rodzic, kiedy próbuje nakłonić swoją pociechę do wypicia szklanki wody. Niestety, najmłodsi nie lubią jej i piją jej bardzo mało. Woda nie ma intensywnego smaku, nie przyciąga ich uwagi kolorem. Dzieci kochają też bąbelki!
W porównaniu z barwnymi, słodkimi napojami, zwykła niegazowana woda jest dla nich po prostu nudna. Żeby dziecko częściej po nią sięgało, my rodzice powinniśmy już od najwcześniejszych lat przyzwyczajać je do jej picia!

Bądźmy przykładem! To najprostszy i bardzo skuteczny sposób, aby nauczyć nasze dziecko nawyku picia wody i zasad zdrowego odżywiania. "Nie chcę frytek babciu! Wolę ryż!" - czy uważasz, że Twoje dziecko nigdy nie wypowie takich słów? To nie jest niemożliwe! Twoja pociecha będzie sięgać po zdrowe przekąski, ale aby tak się stało, sami musimy unikać frytek i hamburgerów,
a owoce i warzywa powinny być stałym elementem naszych posiłków. Nigdy nie przekonamy dziecka do picia wody, jeśli najpierw przyzwyczaimy go do słodkiego smaku herbaty czy innych napojów lub jeśli sami w jego obecności będziemy pić wszystko, tylko nie wodę. Dajmy dziecku szansę. Niech pozna
i przyzwyczai się do neutralnego smaku wody jak najwcześniej, wtedy samo będzie wybierać ją w pierwszej kolejności. Nie obawiaj się, że dziecko nie zaakceptuje płynu, który nie jest słodki - to bezzasadne.

Gdy Twoje dziecko prosi o coś do picia, podaj mu szklankę wody. Postępuj tak już od najwcześniejszych lat jego życia. Jeżeli wciąż będzie grymasić, zastosuj pewien "podstęp". Nalej wodę do ulubionego kubka dziecka i dodaj odrobinę świeżego soku z cytryny, pomarańczy czy mandarynki. Dzięki temu woda nabierze ciekawego dla dziecka smaku i chętniej ją wypije. Bardzo możliwe,
że poprosi o więcej! Wykorzystuj słomki i kolorowe kubki - to gadżety, które dodatkowo uatrakcyjnią wodę. Już maluchowi pozwalaj na odrobinę samodzielności i pozwól nalewać wodę do kubeczka. Czasami możliwość naśladowania "dorosłej" czynności jest wystarczającą zachętą.

Dzieci uwielbiają bawić się wodą! A my rodzice wiemy o tym najlepiej. Ile razy musieliśmy wycierać szmatką kałuże, które nasze dzieci zrobiły w kuchni czy w łazience podczas zabaw? Najmłodsi uwielbiają brać kąpiel w wannie albo bawić się w przelewanie wody, stojąc na stołku przy zlewie. Woda jest niezmiernie ciekawa dla naszej pociechy, daje wiele możliwości i bynajmniej nie służy tylko do picia. Skorzystajmy z tego! Rozmawiajmy z dziećmi o wodzie, o tym jak ważna jest dla otaczającego nas środowiska, jakie ma możliwości
i zastosowania. Niech dzieci dowiadują się o niej nie tylko od nauczycieli,
ale również od nas! Wytłumaczmy szkrabowi, że bez wody nie byłoby nas,
nie rosłyby rośliny, a króliczki nie skakałyby po polanie. Dzięki temu dziecko doceni wodę, a być może będzie też dbało, aby nie marnowała się w domu. To nie tylko  sposób na poszerzenie jego wiedzy, ale też na zacieśnienie Waszych relacji. Inicjujmy zabawy związane z motywem wody. Przeprowadzajmy mini-eksperymenty. To będzie dla nich świetna rozrywka, a także pożyteczna lekcja. Poprzez zabawę dziecko rozwija swoje zdolności emocjonalno-poznawcze. Może się także relaksować i wyciszyć. Pobaw się z dzieckiem podczas kąpieli
w wannie, a z pewnością prześpi smacznie całą noc (i Ty podobnie).

Podczas zabaw wykorzystujcie ulubione przedmioty pociechy. Niech ozdobi kubek, który będzie służył do picia wody, pobawi się jej smakiem i kolorem. Najmłodsi uwielbiają też puszczać bańki wodne, barwić wodę farbami, bawić się nią w ogródku, kiedy jest ciepło czy przelewać wodę do naczyń o różnych kształtach. Dzięki zabawom dziecko dowie się, co to jest objętość albo jaki jest związek pojemności naczynia z jego wielkością i kształtem. Dobrym pomysłem są również zajęcie rodzinne, jak np. wspólne podlewanie roślin. Czyż nie jest to wspaniały sposób na przyjemne i pożyteczne spędzenie czasu ze swoją pociechą?

Pamiętajmy, że dając dobry przykład będziemy w stanie zdziałać o wiele więcej niż nakazując czy zabraniając. Rozmawiajmy o wodzie, zachęcamy dzieci do zabaw! Nasz wysiłek z pewnością zaprocentuje na przyszłość!

Prawidłowe nawyki żywieniowe

1.Dlaczegoprawidłowe żywienie już najmłodszych dzieci jest tak ważne?

Odpowiednio zbilansowana i racjonalna dieta dziecka jest szczególnie ważna, ponieważ warunkuje pełnie zdrowia oraz optymalny wzrost i rozwój, w tym zarówno fizyczny, jak i umysłowy. Odpowiedzialność za prawidłowe żywienie dziecka spada jednak na barki rodziców. To oni już od najmłodszych lat życia dziecka powinni przekazywać wzorce dotyczące zdrowego stylu życia oraz racjonalnej diety.

Prawidłowe nawyki żywieniowe powinny być utrwalane już od najmłodszych lat, co skutkuje dużą szansą ich powielania w życiu dorosłym. Istnieje duże prawdopodobieństwo, iż maluchy, które nie jedzą chipsów i nie spożywają słodkich napojów gazowanych, także w dorosłym życiu będą ich unikały.

2.Kilka podstawowych zasad codziennego żywienia dziecka, którymi powinnikierować się rodzice.

W codziennym jadłospisie dziecka powinno znaleźć się co najmniej 4-5 posiłków, w tym minimum jeden ciepły. W każdym z głównych posiłków, takich jak: śniadanie, obiad i kolacja, należy podać dziecku źródło pełnowartościowego białka, warzywa i/lub owoce oraz produkt obfitujący w węglowodany złożone. Ponadto w menu dziecka w wieku przedszkolnym powinny znaleźć się produkty zbożowe, takie jak: grube kasze, płatki oraz pełnoziarniste pieczywo (to doskonałe źródło błonnika pokarmowego). Nie można zapominać też o mleku i jego przetworach, szczególnie zalecane są produkty naturalne. Ta grupa produktów to bardzo cenne źródło wapnia, który jest budulcem kości i zębów. Ważny jest także rodzaj tłuszczu, do smarowania rekomendowane jest masło, a do przygotowywania potraw zaleca się tłuszcze roślinne, np. olej rzepakowy czy oliwę z oliwek. Żywienie dziecka powinno być urozmaicone, posiłki regularne, a wielkość porcji dostosowana do wieku i potrzeb młodego organizmu. Ponadto należy unikać nadmiaru cukru i słodyczy oraz innych niezdrowych przekąsek, spożywanych zwłaszcza podczas siedzących czynności.

3. Jakie są najczęstsze błędy popełniane przez dorosłych w żywieniu dziecka?

Rodzice powinni pamiętać, ze dieta dziecka w dużym stopniu różni się od diety osoby dorosłej. Nie powinni oni bezkrytycznie stosować swoich zasad żywienia w jadłospisie dzieci. Należy także unikać stosowania niekonwencjonalnych, źle zbilansowanych, modnych diet. Do najczęstszych błędów rodziców można zaliczyć: zbyt małą ilość posiłków, brak regularności, nadmierne używanie przypraw, szczególnie soli oraz małe urozmaicenie i niedostosowanie wielkości porcji do wieku dziecka. Dieta małych dzieci często obfituje w słodycze i słodkie napoje, a brakuje w niej podstawowych produktów, takich jak mleko i jego przetwory oraz warzywa i owoce. Ponadto brak czasu rodziców, zniecierpliwienie i nerwowa atmosfera podczas posiłków mogą zniechęcać dziecko do jedzenia oraz skutkować kojarzeniem posiłków z przykrościami.

4. Na jakie skutki narażone są nieprawidłowo żywione dzieci?

Nieprawidłowe żywienie dzieci, w którym występuje zarówno niedobór, jak i nadmiar wielu składników diety, może mieć swoje negatywne konsekwencje. Źle zbilansowana dieta wieku dziecięcego może skutkować między innymi: zaburzeniami wzrostu i rozwoju dzieci, niedożywieniem, ale także nadwagą czy otyłością. Obok powyższych wymienia się też próchnicę zębów oraz, wynikające z niedoborów mineralno-witaminowych, niedokrwistość czy nieprawidłowa mineralizacja kości. Co więcej, dzieci niewłaściwie odżywiane są apatyczne, szybciej się męczą oraz mają gorsze wyniki w nauce. Negatywne konsekwencje nieprawidłowego żywienia dzieci mogą mieć także dużo bardziej odległe skutki - zwiększone ryzyko cukrzycy typu 2, nadciśnienia czy miażdżycy w wieku dorosłym.

5. Czy istnieje zależność między zdrowym odżywianiem a odpornością u dzieci?

 Nieprawidłowa dieta może osłabiać funkcjonowanie układu odpornościowego, prowadząc do spadku odporności. Bardziej narażone na różnego rodzaju infekcje są niedożywione dzieci. Dzieci, których dieta dostarcza im odpowiednią ilość białka, witamin i składników mineralnych, mają mocniejszy organizm, który łatwiej broni się przed wirusami. Ważne jest także regularne jedzenie. Głodny przedszkolak jest bardziej narażony na zachorowanie.

6. Jak często dziecko może jeść słodycze i które z nich są zdrowsze dla dziecka, a których w ogóle nie powinno dostawać?

W dziennej racji pokarmowej dziecka znajduje się pewna ilość cukru i słodyczy. W przypadku trzylatka jest to około 30 g na dobę, a w przypadku 4-6 latka około 35 g. W tej grupie, oprócz cukru, znajdują się także miód, dżem oraz wszelkie inne słodkości. Warto także podkreślić, iż słodkie napoje i soki również dostarczają pewną ilość cukru. Dlatego, jeśli w diecie dziecka są takie produkty, należy już ograniczać inne źródła cukru. Biorąc pod uwagę często znikomą wartość odżywczą produktów tej grupy, słodycze należy podawać dziecku w ograniczonych ilościach, raczej jako deser, a nie zamiennik racjonalnego posiłku. Ponadto w słodyczach takich jak czekolada, ciasteczka itp., oprócz cukru, zwykle kryje się także spora ilość tłuszczu. Nadmiar obu powyższych w diecie dziecka może skutkować próchnicą zębów, a także nadwagą czy otyłością. Doskonałym substytutem słodyczy mogą być świeże owoce, takie jak winogrona, morele czy np. truskawki.

Aneta Chowaniecw oparciu o rozmowę z dr Anną Harton, dietetyk z Katedry Dietetyki Wydziału Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji SGGW w Warszawie.

Copyright © 2024. Publiczne Przedszkole w Porębie Spytkowskiej Rights Reserved.